16 Luglio 2011 | Autore: raffy | Notizie Morcianesi
Vecchi e soli – Notizie Morcianesi 1983
Prima Uscita AVIS, pagina 13, Febbraio 1983 – Notizie Mocianesi
-E cusì rimanimme suli suli
come du cuccuvasci, marantogna!
Puru la Chicca se ne sciuta ormai
dopo lu Pati, la Lucia, la Tore,
lu Ntoni, la Maria, lu Cosimeddu…
Se ne so sciuti tutti tutti sette,
come fij de quaja sparpajati…
e bbannunati quai n’hannu lassati.
-E mo Giuvanni cci boi faci? Tie
ha ‘zzappatu, lu saccio de la mmane
fenc’alla sira, cu li mantè tutti…
e ci aggiu dire ieu? Pe 40 anni
comme nu cattu m’aggiu rammanata
cu li crisciu ristiani… e mo ca visciu
sta casa noscia, a tiempi tantu china
de cradate, de risi, de canzuni,
così vacante pensa cì me sentu…
è na pena, Giuvanni, e nu turmentu!
-Ca certo marantogna! Puru ieu
sto maru, maru: ma lli primi tiempi
se sape… poi ccumenzi a fare coddu
e, a picca a picca, come volu Diu,
ne rassegnamu… E poi, mo ca la Chicca
s’à maritata, l’otri su sicuo
ca venene allo spisso: suntu sette
e cu ne vegna pur’unu la samana
nu fieticeddu nu ne manca mai.
E poi, si boni fij, tie lu sai!
-Speriamu!Ma cci sacciu, moi me pare,
ch’è canciatu lu munnu: a tiempi nosci
puru ca se nzuravene, li fij
rrimanivene ntra li stessa casa
cu la mamma e lu sire: che piacere!
Ciuveddi stava suli e li cchiù vecchi
erene rispettati: e mbece moi
li dicene, macari: -Cci buliti?
L’iti capita ch’iti stare suli,
ca nui nu ne putimu carracare
puru la croce voscia?- E mo, Giuvanni,
simo na croce puru nui? Ieu tignu
ca primu o poi davvero rimanimu
bbannunati de tutti; e ccu nci penzu
mamma, lu fiatu me rrimane a menzu.
-Sei mesi dopo
-Pija fietu, vagnona, su sè misi,
ca de li fij na vadimu schantu.
E casi casi, sai ci aggiu pansatu?
Truvanu na ristiana cu nne ssiste.
Tie, mo cavoi, non te te mancu tisa,
ieu no su bonu a nenti. La pensione
la damu sana, sana, e cc’imu fare?
Basta la cumpagnia e pisciammare!
-Dici bonu Giovanni, me cridia
ca la vecchiaia noscia era passare
nu picca meju e imbece aggiu capitu
ca li fij se stannu a casa loru.
…E nui ne li chiamavene tesoru!
Giovanni Pisa.